Toen Nautica nog niet in zicht was

Marilène en Ruben Pulleman Hoogendoorn staan aan ‘het roer’ van ms Rumardo, samen tellen ze 44 jaar, hun huwelijksboot liep anderhalf jaar terug van stapel. Ondanks Corona was dat op de boerderij van Rubens familie een mooi en gedenkwaardig feest! Een nagebouwde kerktoren en bidstoel van aardappelkisten sierde het erf. Een speelse improvisatie die de 30 toegestane familieleden en gasten met een lach en vrolijkheid waardeerden. Marilène en Ruben vinden dat trouwen zonder kerk niet kan. Zondag is ook rustdag, dan wordt er niet gevaren. De huwelijksreis ging van Amsterdam naar Mannheim…

“Hallo, daar ben je” klinkt het op het voordek. Het is avond. Uitgewerkt? “Nee dat zeker niet”. Aan een schoon T-Shirt is gedacht, een nieuwe Nautica vlag hangt in de mast. Nu het nog licht is, maken we een foto die ‘kop en schouders’ geeft aan dit portret. Tijdens er een nieuwe keuken wordt geplaatst, promoveerde het ‘toch leegstaande chalet’ op het voorschip tot woon-slaap-werk en plek voor dit interview gesprek over wie deze Nautica aanhangers zijn.

Ruben nauwelijks 7, is dan nog bij zijn ouders aan boord als er iets verschrikkelijks gebeurt. Buiten de Lemmer richting Houtrib struikelt zijn vader in het gangboord en valt overboord. Het is Maart, hoe noodlottig, hij redt het niet. De invloed van het drama vlecht zich door het leven van ‘t gezin… De tijd heelt wonden.

Nieuwegein wordt een ‘halte’. Na enkele jaren groeit Ruben op bij zijn moeder en stiefvader op een boerderij in Onderdendam (Groningen). Zijn stiefvader wordt een kameraad. Ruben doorloopt zijn school, leert van zelfstandigheid en vrijheid houden, vind koeien individuen, noemt ze bij naam, helpt tussen school- en puberavonturen op de boerderij, niettemin verlegt hij koers op vaarwater. Het doet zijn moeder goed als hij de familie roots oppakt en aanmonstert om bij de broer van Marilène het vak te leren.

Na drie jaar stapt hij als stuurman over naar de Glissando. En welk een toeval, daar was de nog maar nauwelijks voor Diergezondheid en Management afgestudeerde dochter Marilène Hoogendoorn aan boord. Ze was 19 en had net haar horizon verbreed door de verzorging van katachtigen tijdens haar 3 maanden stage in Zuid Afrika.

Katachtigen? “Ja, o.a. leeuwen, wel achter het hek hoor. Het was een opvang voor gepensioneerde circusdieren.”

Wat leer je daar? Respect, discipline en als hun staart hard heen en weer zwiept zijn ze boos. Een gave tijd, ik heb wel wat met dieren.”

Na een half jaar twijfeljobs aan de wal stapte ze bij vrienden van haar vader aan boord. Ook wilde zij van jongs af aan met een schipper trouwen. Ruben liep onder het toeziend oog van zijn toekomstige schoonvader een ‘marathon’ om dat te worden. Het werd zijn moeilijkste examen maar slaagde Cum Laude doordat er veel op het spel stond!

Maar hoe kwam je nu bij Nautica?

“Mijn broer vaart voor Nautica. Hij informeerde ons over de ‘hoed en de rand’ van Nautica en zei “kom erbij”. En jawel, daar gingen we met onze eerste reis voor Nautica. Er volgde een reis naar de Donau voor een ander kantoor die helemaal niet goed beviel. René Nouwen had gehoord dat we een schip gekocht hadden en kwam naar boord voor een praatje. We kwamen met René tot een deal, hij zou rekening houden met onze wens voor de zijrivieren. Dat lukt niet altijd maar we weten dat ze hun best doen. Over onze besomming tot nu toe hoor je ons niet klagen, we varen gelukkig. Aanvankelijk zouden we in ons gevoel van vrijheid niet voor één kantoor gaan varen, nu beseffen we dat je eerst vrijheid hebt als de bevrachting met je mee denkt. Voor ons zijn Nautica medewerkers betrouwbaar, geven waardevolle info en dat heb je ook nodig als je nog niet zoveel ervaring hebt.” 

Wat doen jullie hier bij van Berchum Scheepsreparatie?

Het plafond in de keuken moest eruit voor nieuwe bekabeling, de vloer ook open, nieuwe keuken, nou dan weet je het wel, nog een wandje eruit en dan moet je ook de woning uit. Van Berchum en mijn oom van HD Maatwerk Interieur in Giessen hebben een prijsje gemaakt. Ook komt er nog een nieuwe kabelgoot langs de den. Een week of drie gokken we. Daarna is het leven weer van ons, tegen de wal loopt je programma altijd uit de hand.

Wat is voor jou het verschil tussen varen en boeren?

“Het eerste kan je zelf afdwingen en opbouwen, boeren moet je gegund worden. Je hebt ook een grote verplichting voor de dieren.

Aan boord kan je zo lekker jezelf zijn, mijn familie vindt dat we wat van de wereld zien en mooi uitzicht hebben.”

Wat is voor jou een mooie dag Ruben?

“Ergens op de Main om 6 uur de gang erin, nog geen mens in beeld, overweldigende natuur, water als een spiegel, zon, een dorp wordt wakker. Om een uur of 7 komt Marilène met de thee, dat zijn mijn momenten. s ’Avonds ergens liggen, even aan de wal kijken of ik een ijsje kan scoren is voor mij een dag om in te lijsten.”

En voor jou Marilène?

“Ja, ik heb wel een beetje haat- liefde verhouding met sluizen varen, ik manoeuvreer de sluis in, als dat goed lukt ben ik daar ook wel een beetje trots op. Ook een complimentje als ik lekker heb gekookt, komt bij mij ook wel binnen. En onderweg op visite bij collega’s is natuurlijk erg leuk. Je hebt zoveel gemeenschappelijks.”

Nog hobby’s?

“Koken doe ik graag, luisteren naar een boek of hardlopen wanneer het eens kan. Laatst waren we drie dagen in Regensburg, prachtige stad, mooie winkels, je koopt daar wat ze thuis niet hebben, zoiets lijkt op vakantie. Vooral het samen op pad zijn maakt ons leven mooi.”