Ms Zita – Familie Deferme

“Met ons eerste schip in de vrije markt bleven we bellen, bellen en nog eens bellen. Na een jaar had Nautica voor ons de beste ‘papieren’. We deden één reis, twee, drie en zijn gebleven.”

Waarom?
“Een afspraak staat, de sfeer en samenwerking bevallen ons. Inmiddels is dat 4 jaar met de kleine Zita en 3 jaar met deze. Er is een klik of niet! Voor een retourreis hadden we een paar keer een conflict en zijn we ‘vreemd’ geweest, dat komt zo nu en dan eens voor. Elk bevrachtingskantoor of jouw eigen situatie heeft zijn ding, het gaat erom dat ‘voor wat hoort wat’ in balans ligt, je moet je er ‘wel’ bij voelen” …..

Ms Zita –  105 x 10.50 meter is een fantastisch schip voor kanaal en rivier, kan via de Leie naar Duinkerken, draagt bovengemiddeld en loopt als een haas. De Zita is het ‘thuis’ voor Bert en Tessy Deferme- François, zoon Mauro 10 jaar en dochter Laura 8. Natuurlijk is scheepvaart business maar ook een middel om dromen waar te maken en later eens wat van de wereld te gaan zien.

Zita?
“Maar vier letters, het betekent gelukkige’ op z’n Italiaans, want ondanks dat we zelf de stappen zetten in die richting, geluk moet je wel gegund zijn. Zita is de plek waar we leven, werken, gelukkig zijn en soms heel boos worden.

Boos? Vrijdags bijvoorbeeld als Tessy de kinderen wil halen en je ontdekt dat bestuurders de faciliteit voor een auto afzetplaats totaal vergeten zijn. Sterker nog: op veel plaatsen bewust inperken door hekken en slagbomen. Met een 23 meter kraan en een stukje veerstoep lukt het meestal wel, maar de onnadenkendheid van overheidsorganen is zo’n grote miskenning voor de behoefte van een beroepsgroep. Beledigend zelfs.

Niettemin, door vrijheid, geen dag hetzelfde, oog voor de omgeving en genieten als het even kan, houden we plezier in ons vak.”

Als je iets wil kan je alles
Varen begon voor Tessy bij haar ouders aan boord. Later studeerde ze boekhouden-informatica, verlengd met cursussen omdat haar ouders haar nog meer bagage wilden meegeven. In 2008 ontmoette ze Bert. Probeer eerst eens of je samen ‘past’ op een schip, zeiden haar pa en ma!

Bert zijn start op water begon door vissen met zijn grootvader in Kwaadmechelen. Hij was jong, zag grote schepen vanuit een stalen vletje en dacht; ik ga varen! Zijn ouders waren 100 procent tegen. Een kostschool, het verre Antwerpen, het was te werelds, de toekomst te onzeker. Na een jaar ‘zagen en klagen’, mocht het! Hij doorliep van zijn 13e tot 19e het GO Scheepvaartschool Cenflumarin, Bert voer, liep stage en kwam als enige de poort uit met al zijn vaardagen en een vaarbewijs.

 “De beste tijd van mijn leven”!
9 jaar op de Thalassa volgden. In 2006 stond hij er aan het roer. Voor Tessy ‘paste’ het wel aan boord, zij stapten in 2010 in het huwelijk, de koers voor een eigen schip lag vast!

De eerste eigen Zita was hun 80 meter lange trots. Inmiddels is deze met 25 meter gegroeid. Bert nu 35, Tessy 33 ontmoetten we in Terneuzen bij Dries Hamelink voor de wal. Het is vakantie voor de kinderen en reparatiepauze voor de Zita die een nieuwe mast krijgt. Radar overzetten, bekabeling aanpassen, wat kleine klusjes etc. “Hamelink is ons vaste adres, ze kennen het schip, we maken een reparatielijst, we vertrouwen hen, zelf zijn we dan even naar familie of met wintersportvakantie.”

Kinderen mee?
Vanzelfsprekend! Weer terug zijn we vaarklaar, onze Slowaakse matroos en stagiair zorgen daarvoor en zo hoort het eigenlijk want het feit dat je op medewerkers kan rekenen is welkom in de intensieve scheepvaart.

Tess,  is er nog tijd voor hobby’s?
Ja onze kinderen, de overige tijd besteed ik aan de Zita”. Ze is naast de Senegalese papagaai de spil aan boord, in de keuken, aan het roer en tijdens de weekends realiseert ze een home voor de kids, en….- en Nautica als het maar even kan, werkt daar sociaal aan mee!

De beslissing
Zijn idee in het bootje van zijn grootvader ‘ik wil gaan varen op die grote schepen’ zal Bert misschien wel nooit vergeten. Zijn jongensdroom kreeg een gevolg naar zijn goesting. Immers, het is een boeiend vak waarin samenwerken, collegialiteit en hulpvaardigheid essentieel zijn. Bijvoorbeeld laatst nog: 8 dagen stil voor hoogwater in de Rhinau. Al direct met veel spektakel auto aan de wal (maar allez er was vervoer). Naar het Europapark, Schaffhausen, stukje Elzas en Schwarzwald en via een restaurantje weer aan boord, …. horen zij dat het water door de straten en kelders van het plaatsje Rhinau stroomde. Alarm op de Zita, alle pompen kwamen aan dek, helpen waar het kon!

Van de nood een deugd maken, aanpassen, improviseren en zelfredzaamheid is ook scheepvaart. Aan de wal heb je vertegenwoordigers nodig zoals Nautica, waarmee een Kerstborrel-barbecue heel gezellig is. Collega’s erbij, een schoenendoos voor ’t goeie doel, waardevol even bijpraten.